سخنان حکیمانه

 این دو جمله را شعار خود قرار دهید

 

1. آن چه برایتان پیش می اید به مصلحت شماست .

 

2. بسا چیزی را که خوش ندارید و ان برای شما خیر است.

 

با دادن جوراب در عید نوروز موافق هستید یا خیر لطفل نظرتون را اعلام کنید

 

با دادن جوراب در عید نوروز موافق هستید یا خیر لطفل نظرتون را اعلام کنید :

موقع حرف زدن رئیس مطلقا حرف نزن

 

اگر برای خودت ارز قائلی موقع حرف زدن دوستت مطلقا حرف نزن

 

اگر برای خودت ارز قائلی موقع حرف زدن رئیست مطلقا حرف نزن

 

اگر برای خودت ارز قائلی موقع حرف زدن دو نفر با هم بین حرفشون نپر و مطلقا حرف نزن چون حرفت کم رنگ میشه

عاشقانه چون ارغوان

 

عاشقانه چون ارغوان در دلدادگان

معلم چون مرحوم دهداری معلم اخلاق

 

داستان تعویض بازیکن بخاطر دربیل بازیکن حریف چون نامزد اون در ورزشگاه بود

 

 

ادامه دارد ...

یاد بگیر گرون باش

 

 

یاد بگیر گرون باش صدای پول خُر نده ، بعضی از آدمها با پول خُردها بازی میکنند .

 

 

 

 

 

یاد بگیر زودتر دست نده

 

یاد بگیر  در محل کار  یا پیش آدمهای به اصطلاح بزرگ ، زودتر از اینکه اونها دستشون را بیاورند جلو شما زودتر دست نده .

 

 

من بعد از نماز جماعت با امام جماعت خواستم دست بدهم و عبارت قبولی نماز بگویم ولی دست من نزدیک 20 ثانیه جلو ماند و ایشان مشغول خوش و بش کردن با یک نفر دیگه بود.

 

 

 

 

یاد بگیر بعضی جاها به خودت بگو به من مربوط نیست

 

 

اگه میخوای به خودت ارزش قائل بشی و دیگران هم برات ارزش قائل بشن  یاد بگیر  بعضی جاها به

خودت بگو : «به من مربوط نیست»

 

 

 

 

 

 

 

بد نگوئیم به مهتاب اگر تب داریم

بد نگوئیم به مهتاب اگر تب داریم

دیده ام گاهی در تب ، ماه می آید پایین،

می رسد دست به سقف ملکوت.

دیده ام، سهره بهتر می خواند.

گاه زخمی که به پا داشته ام زیر و بم های زمین را به من آموخته است.

گاه در بستر بیماری من، حجم گل چند برابر شده است.و فزون تر شده است ،

 قطر نارنج ، شعاع فانوس

 

و نترسیم از مرگ

 

مرگ پایان کبوتر نیست.

مرگ وارونه یک زنجره نیست.

مرگ در ذهن اقاقی جاری است.

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید.

مرگ با خوشه انگور می آید به دهان.

مرگ در حنجره سرخ - گلو می خواند.

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.

مرگ گاهی ریحان می چیند.

مرگ گاهی ودکا می نوشد.

گاه در سایه است به ما می نگرد.

و همه می دانیم ریه های لذت ، پر اکسیژن مرگ است

 

در نبندیم به روی سخن زنده تقدیر که از پشت چپر های صدا می شنویم.

 

پرده را برداریم :

بگذاریم که احساس هوایی بخورد.

بگذاریم بلوغ ، زیر هر بوته که می خواهد بیتوته کند.

بگذاریم غریزه پی بازی برود

کفش ها را بکند، و به دنبال فصول از سر گل ها بپرد.

بگذاریم که تنهایی آواز بخواند.چیز بنویسد.به خیابان برود.

 ساده باشیم.

ساده باشیم چه در باجه یک بانک چه در زیر درخت.

 

کار ما نیست شناسایی "راز" گل سرخ ،

 کار ما شاید این است که در "افسون" گل سرخ شناور باشیم.

پشت دانایی اردو بزنیم.

دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم.

صبح ها وقتی خورشید ، در می آید متولد بشویم.

هیجان ها را پرواز دهیم.

روی ادراک فضا ، رنگ ، صدا ، پنجره گل نم بزنیم.آسمان را بنشانیم میان دو هجای "هستی".

ریه را از ابدیت پر و خالی بکنیم.

بار دانش را از دوش پرستو به زمین بگذاریم.

نام را باز ستانیم از ابر،از چنار، از پشه، از تابستان.روی پای تر باران به بلندی محبت برویم.

در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم.

 کار ما شاید این است

 که میان گل نیلوفر و

 قرن پی آواز حقیقت بدویم

به همین سادگی

خدا حافظ  فضای مجازی

Goodbye to cyber space